Και κει στο βαθος του μυαλου σου,
ανοιγεις μια πορτα σιγα σιγα....
Καλωσοριζεις το μελλον.
Γυριζεις την πλατη στο παρελθον
το βλεπεις να χανεται γλυκα ,
αργα, σταθερα,
μεσα στα χρυσοπορτοκαλια χρωματα
του δειλινου.
Να σβηνει απαλα μεσα
στο πελαγος της ζωης
τραγουδωντας ένα παραπονιαρικο σκοπο
ελπιζοντας να μην το σβησουν
τα κυματα της ληθης
Μοιαζει με τον ηλιο που χανεται
μεσα στα βουνα σκορπωντας
πανεμορφα χρωματα
μεσα στα νερα της θαλασσας
Καλωσοριζεις την καινουρια ζωη....
Ανατελλει λαμπερα μεσα σου
και σου απλωνει το χερι
Μην την σπαταλισεις ....
Μην την σκορπισεις ....
Ειναι ο θησαυρος σου.....
Ιω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου