Μια φορα κι έναν καιρο
, σε μια βουνοκορφη
βρισκοταν η
φωλια ενός αετου που ειχε τεσσερα μεγαλα αυγα.
Μια μερα το βουνο
τρανταχτηκε από έναν σεισμο και τα αυγα
κυλησαν φτανοντας κατω
στο λιβαδι, σ’ένα κοτετσι.
Οι κοτες θελησαν να
προστατεψουν και να φροντισουν
τα αυγα του
αετου.
Ετσι μια γρια κοτα
προσφερθηκε να τα φροντισει
και να τα προστατεψει
Ένα πρωινο ένα αυγο
ανοιξε και ενας πανεμορφος αετος
γεννηθηκε.
Δυστυχως όμως ,
μεγαλωσε αναμεσα σε κοτες.
Ετσι συντομα πιστεψε
ότι και ο ιδιος ηταν απλως μια κοτα
Αγαπουσε το σπιτι και
την οικογενεια του αλλα το πνευμα του
αναζητουσε κατι
παραπανω
Μια μερα ενώ επαιζε ο
αετος κοιταξε στον ουρανο και
ειδε μια ομαδα
πανισχυρων αετων που πετουσε ψηλα
«Αχ!» φωναξε «μακαρι
να μπορουσα να πεταξω όπως αυτά τα πουλια»
Οι κοτες ξεσπασαν σε
γελια
«Δεν μπορεις να
πεταξεις!
Εσυ εισαι κοτα και οι
κοτες δεν πετανε»
Ο αετος συνεχισε να
κοιταζει προς την πραγματικη του οικογενεια
εκει ψηλα και
ονειρευοτανοτι μπορουσε νε είναι μαζι τους
Κάθε φορα που μιλουσε
για τα ονειρα του
του ελεγαν ότι
αυτό είναι αδυνατον
και αυτό ακριβως
αρχισε να πιστευει
Αργοτερα επαψε
να ονειρευεται και συνεχισε
να ζει την ζωη του σαν
κοτα
Υστερα από πολλα
χρονια ζωης
ο αετος πεθανε σαν
κοτα
Γινομαστε αυτό που
πιστευουμε
Γι’αυτό αν ποτε
ονειρευτεις να γινεις αετος
ακολουθησε τα
ονειρα σου
και όχι τα λογια μιας
κοτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου